คำถาม เมื่อวาล์วตรวจสอบแบบแผ่นคู่สำหรับวัสดุสแตนเลสเป็นแบบเป็นผู้เลือกหรือเป็นผู้กระทำ - การสร้างชั้นเป็นผู้เลือก

ความต้านทานการกัดกร่อนที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติของเหล็กสแตนเลสได้มาจากการผสมผสานเหล็กฐานกับโครเมียม มาตรฐาน BS EN 10088-1 ระบุว่าเหล็กต้องมีโครเมียมอย่างน้อย 10.5% (ตามน้ำหนัก) และคาร์บอนสูงสุด 1.2% เพื่อจะถูกจัดอยู่ในกลุ่ม 'สแตนเลส'
 
ส่วนผสมอื่น ๆ รวมถึงนิกเกิล, โมลิบดีน, ไนโตรเจน, ไทเทเนียม (หรือไนโอเบียม) ถูกเพิ่มเข้าไปเพื่อสร้างเกรดต่าง ๆ ส่วนผสมเหล่านี้ถูกนำมาเพิ่มความต้านทานการกัดกร่อน 'พื้นฐาน' ของเหล็ก แต่ยังสามารถปรับเปลี่ยนคุณสมบัติอื่น ๆ ได้อย่างมีประโยชน์ เช่นความยืดหยุ่น ความแข็งแรง และความทนทานต่ออุณหภูมิต่ำ
 
ความต้านทานการกัดกร่อนของสแตนเลสเกิดจากฟิล์มออกไซด์ที่มีครอมเชียมสูงที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติบนผิวเหล็ก แม้ว่าบางมากที่ 1-5 นาโนเมตร (หรือ 1-5 x 10-9 เมตร) หนา, ฟิล์มคุ้มกันนี้ยึดมั่นและเคมีเสถียร (หรือเป็นธรรมชาติ) ภายใต้เงื่อนไขที่มีออกซิเจนเพียงพอสำหรับพื้นผิว สภาวะ 'ปกติ' นี้คือสถานะที่เป็นผู้รับผลกระทบ
 
ความสำคัญของความทนทานต่อการกัดกร่อนของเหล็กสแตนเลสอยู่ที่หากฟิล์มถูกทำลายแล้วจะซ่อมแซมเองโดยปกติ (หากมีออกซิเจนเพียงพอ) อย่างไรก็ตามภายใต้เงื่อนไขบางอย่าง สถานะที่เป็นฟิล์มกำลังจะถูกทำลายลง ซึ่งจะทำให้เกิดการโจมตีที่กัดกร่อน หากถูกทำลาย ฟิล์มจะซ่อมแซมตัวเองโดยปกติ หากฟิล์มถูกทำลายเสียหาย พื้นผิวจะถูกกล่าวว่าอยู่ในสถานะที่เป็นฟิล์มแบบใช้งานอยู่